Lezing door Jaap Frijlink
Het is nog maar 50 jaar geleden dat wetenschappelijke acceptatie plaatsvond van continentale verplaatsingen.
Zeg maar “dat Afrika en Zuid-Amerika ooit als puzzelstukjes tegen elkaar pasten”.
Dit inzicht kwam pas na de Tweede Wereldoorlog toen er veel meer seismisch onderzoek en exploratie van de zeebodem plaatsvond, veelal gedreven door militair denken.
De wisselende richting van magnetisatie in gesteenten en de periodieke ompoling van het magnetische veld van de aarde waren sleutelontdekkingen, die het idee van Mid-Atlantische
spreiding onderbouwden. Uiteindelijk werd er een spectaculair schip gebouwd voor een Deep Sea Drilling Project. Uit de bodemmonsters van wel 3000 meter diep kwamen de definitieve bewijzen.
Gevolgen van de continentbeweging (“plaattektoniek”) zien we in vulkanisme en aardbevingen. Ook kunnen nu de posities van de continenten in het verleden worden bepaald, tot aan het supercontinent Pangea.

Jaap Frijlink is lid van Probusclub De Heuvelrug uit Leersum. Hij is oud-docent van de TU Delft en oud-R&D-director van Akzo-Nobel.

Weergaven: 7